Ένα από τα αγαπημένα παιχνίδια των Ελλήνων, το οποίο έκανε την εμφάνισή του στη χώρα μας πριν λίγα χρόνια και από την πρώτη στιγμή βρήκε ανταπόκριση. Ο λόγος για το ΚINO. Στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε με την ιστορία αυτού του τυχερού παιχνιδιού, πότε “γεννήθηκε”, από που προέρχεται και πως εξελίχθηκε μέσα στο χρόνο για να φτάσει στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα.
Αρχικά είναι χρήσιμο να αναφέρουμε πως το Κίνο είναι ένα παιχνίδι αριθμών και η γέννησή του χρονολογείται πριν 3 χιλιάδες χρόνια. Όπως και άλλα τυχερά παιχνίδια (σ.σ: Blackjack: Η ιστορία) το Κίνο κατάγεται από την Κίνα. Σύμφωνα με τις πηγές δημιουργός του φαίνεται πως ήταν ο Cheung Leung της δυναστείας Χαν. Σύμφωνα λοιπόν με τον θρύλο που σε τέτοιες περιπτώσεις συνοδεύει τα πράγματα και ακροβατεί μεταξύ αλήθειας και υπερβολής, ο Leung δημιούργησε το τυχερό αυτό παιχνίδι έχοντας ως στόχο να συγκεντρώσει χρήματα για να σώσει την πόλη του, που είχε σχεδόν καταρρεύσει λόγω πολυετούς πολέμου. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν, πως το παιχνίδι (σ.σ: γνωστό ευρέως ως KENO) έκανε την εμφάνισή του με σκοπό να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Σινικού Τείχους της Κίνας.
Η εξέλιξη μέσα στο χρόνο και οι παραλλαγές
Πόσο σχέση έχουν όμως η αρχική version του Κίνο, με τη σημερινή μορφή που έχει πάρει το παιχνίδι; Είναι πλέον επιβεβαιωμένο πως εκείνο το παιχνίδι έμοιαζε πολύ με το σημερινό. Μάλιστα ήταν βασισμένο σε ένα ποίημα με 1000 κινεζικούς χαρακτήρες, εκ των οποίων κανείς δεν επαναλαμβανόταν. Οι πρώτοι 120 είχαν χρησιμοποιηθεί σε αυτό το παιχνίδι, διαιρεμένοι σε ομάδες των 8 χαρακτήρων. Για να κερδίσει κάποιος έπρεπε να μαντέψει σωστά μία ολόκληρη ομάδα 8 αριθμών. Σήμερα η μοντέρνα παραλλαγή του παιχνιδιού παίζεται στην Κίνα με 80 αριθμούς αντί για 120. Αρχικά η ονομασία του ήταν: «Το παιχνίδι του άσπρου περιστεριού». Ο λόγος; Οι νικητήριοι συνδυασμοί αποστέλλονταν στις γύρω περιοχές με περιστέρια. Χρόνο με το χρόνο, το Κίνο άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές και παιζόταν τόσο στις μεγάλες πόλεις, όσο και στα χωριά, από πάρα πολύ κόσμο και τελικά με αποτέλεσμα κάποια στιγμή το παιχνίδι να γίνει ευρέως γνωστό σε ολόκληρη την Κίνα. Αν και ταυτόχρονα στον υπόλοιπο κόσμο ήταν γνωστές οι λοταρίες, το Κινο πέρασε τον Ατλαντικό τον 20ο αιώνα.
Όπως είναι αναμενόμενο ο πρώτος αποδέκτης ήταν η Αμερική και συγκεκριμένα οι ΗΠΑ που… μυήθηκαν στο ΚΙΝΟ από τους κινέζους μετανάστες. Το όνομά του τότε ήταν Κινεζική Λοταρία και αρχικά μπορούσαν να το παίξουν μόνο κινέζοι, κυρίως λόγω του ότι οι λαχνοί έφεραν κινεζικούς χαρακτήρες. Ωστόσο ήταν θέμα χρόνου (γύρω στα τέλη του 19ου αιώνα) αυτοί οι χαρακτήρες να αντικατασταθούν από αριθμούς και το παιχνίδι έγινε πολύ δημοφιλές ανάμεσα στους Αμερικανούς. Αν και οι ΗΠΑ ήταν αρκετά ανεκτικές σε ό,τι αφορούσε τα τυχερά παιχνίδια, το 1931 απαγορεύτηκαν οι Λοταρίες στη Νεβάδα. Βέβαια, αυτή η απαγόρευση δε θα μπορούσε να κρατήσει για πολύ, καθώς σχεδιάστηκαν λαχνοί κίνο με άλογα, με κάθε αριθμό να αντιπροσωπεύεται από ένα άλογο, με αποτέλεσμα κάθε παιχνίδι να είναι και μία… «ιπποδρομία».
Όταν η Κυβέρνηση έβαλε φορολογία στα τυχερά παιχνίδια, το Κίνο νομιμοποιήθηκε και ο επόμενος… σταθμός του ήταν η Ευρώπη, εκεί όπου αγαπήθηκε πολύ και εκτόξευσε τη δημοφιλία του.
